بررسی استئوآرتریت زانو در ورزشکاران حرفه ای بازنشسته و افراد غیر ورزشکار

زمینه و هدف: امروزه انجام فعالیت های بدنی در پیش گیری از بیماری های مزمنی هم چون استئوآرتریت پیشنهاد می شود، اما خطر هایی که فعالیت بدنی شدید ممکن است بر روی افراد و مخصوصاً سیستم اسکلتی- عضلانی آنان داشته باشد ناشناخته است. هدف از این مطالعه، مقایسه درجه استئوآرتریت، میزان شدت درد زانو، میزان علایم، مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت های روزانه، ورزشی، تفریحی و کیفیت زندگی در ورزشکاران حرفه ای بازنشسته و افراد غیر ورزشکار بوده است.   مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 60 ورزشکار مرد حرفه ای بازنشسته فوتبال، کشتی، دو و میدانی و غیرورزشکار با محدوده سنی 50 تا 65 سال به عنوان آزمودنی به صورت هدفمند انتخاب و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. علایم بالینی و رادیو لوژیکی بیماری توسط پزشک ارتوپد تأیید شد و از پرسش نامه جهانی و بومی سازی شده پیامد صدمات زانو و استئوآرتریت (knee injury and osteoarthritis outcome score) koos استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.   یافته ها: بین میانگین درجه استئوآرتریت زانو (001/0= p )، شدت درد زانو (001/0= p )، میزان علایم (001/0= p )، مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت های روزانه (001/0= p )، ورزشی تفریحی (001/0= p ) و کیفیت زندگی (001/0= p ) در چهار گروه اختلاف معنی داری مشاهده شد. گروه های فوتبال، کشتی، دو و میدانی و غیر ورزشکار در درجه استئوآرتریت زانو به ترتیب از میانگین بالاتر، و در سایر متغیر ها از میانگین پایین تری برخوردار بودند.   نتیجه گیری: ورزش حرفه ای و در سطح قهرمانی احتمال ابتلاء به بیماری استئوآرتریت زانو را در بین ورزشکاران حرفه ای بازنشسته افزایش داده که در ورزش های دارای فعالیت ترکیبی قدرت و استقامت، نسبت به ورزش های استقامتی بیشتر مشهود است.   واژه های کلیدی: استئوآرتریت زانو، ورزشکاران حرفه ای بازنشسته، افراد غیر ورزشکار ‏‏